Page 23 - chaharfasl Berlin
P. 23

‫عمومی‬

‫تصاحب نازخانم با غول به جنگ و جدل می‬                                                  ‫یزد‬
‫پرداخت‪ .‬غول نیز برای خود کلاهی از کلوش‬         ‫در یزد آخرین شب سال روی پشت بام آتش‬
‫(ساقه برنج) درست می کرد و خود را با زنگوله‬     ‫روشن می کردند که به آن «آتش رو بوم کردن»‬
‫ها و چماق می آراست تا عجیب به نظر برسد‪.‬‬        ‫می گفتند و معتقد بودند با این کار سرما و‬
‫این گروه به منازل مختلف می رروند و به صاحب‬
‫خانه سال نو را تبریک می گویند و از او هدایایی‬              ‫سوزش زمستان را از بین می برند‪.‬‬

                           ‫دریافت می کنند‪.‬‬                                          ‫میناب‬
                                               ‫طبق باوری کهن‪ ،‬زمین بر روی شاخ گاوی قرار‬
                                    ‫ترکمن‬      ‫دارد که در هنگام نوروز به جهت رفع خستگی‪،‬‬
‫ترکم ‌نها مراسمی به نام منجوق آتدی (انداختن‬    ‫گاو زمین را از شاخی به شاخ دیگرش می‌گذارد‪.‬‬
‫دانه منجوق) است‪ .‬در این مراسم دختران گرد‬       ‫بر این اساس مردم میناب در ایام نوروز‪ ،‬شاخ‬
‫هم م ‌یآیند‪ ،‬هر نفر منجوق خود را علامتی خاص‬    ‫گاو و گوسفندهایشان را که در حیاط نگ ‌هداری‬
‫م ‌یزند و همگی را داخل یک ظرف می‌ریزند‪ .‬یکی‬
‫از دختران در حال ‌یکه ظرف را بالای سر خود نگه‬              ‫می‌کنند با گل سرخ رنگ م ‌یزنند‪.‬‬
‫داشته شعری م ‌یخواند‪ .‬سپس یکی از منجوق‌ها‬
‫را در م ‌یآورند و متعلق به هر کسی که باشد‬                                           ‫گیلان‬
                                               ‫در گیلان قبل از حلول سال نو نمایش عروس‬
                     ‫تفسیر شعر دربار‌ه اوست‪.‬‬   ‫گوله همراه با آواز ریتمیک برگزار می شود‬
                                               ‫‪ .‬بازیگران این نمایش سه نفر‬
                                    ‫لرستان‬     ‫هستند ‪:‬غول‪ ،‬پیربابو و‬
‫در لرستان آیین کوسه سوار یا ننه پیره برگزار‬    ‫نازخانم‪ .‬نقش نازخانم‬
‫می شود‪ .‬مردم ننه پیره را عامل سرمای سخت و‬      ‫را پسر جوان اجرا می‬
‫مرگ ومیر در اواخر زمستان می دانستند ‪ .‬آنها‬     ‫کرد‪ .‬پیر بابو‬
‫در این آیین مردی بدون ریش را می آوردند و از‬    ‫یا کوسه‬
‫او سواری می گرفتند تا نشان دهند که ننه پیره‬
                                                  ‫پیرمردی‬
              ‫کاری دیگر نمی تواند انجام دهد‪.‬‬   ‫بود که سر‬

                                   ‫خراسان‬
‫در خراسان رضوی مردم قبل از تحویل سال «آب‬
‫جوجه خروس» یا شیر می خورند زیرا معتقدند‬
‫با خوردن آب جوجه خروس در طی سال پوست‬
‫بدنشان لطیف و درخشان و با خوردن شیر ‪ ،‬پوست‬
‫بدنشان سفید و نرم خواهد شد‪ .‬برخی از مردم‬
‫نیز برای کسب روزی و ثروت‪ ،‬هنگام نشستن‬
‫دور سفره سکه یا چند دانه برنج یا یک گوخدا‬
‫(خرخاکی) در مشت می گرفتند یا کله جوجه‬
‫خروس قرار می دادند و مردان سر مرغ و دل و‬
‫جگر و سنگدان و گردن پخته شده می خوردند‪.‬‬

‫‪23‬‬         ‫‪www.chaharfasl.de‬‬
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28